Dominica I Adventus - Liturgia Horarum _ Ad Vigilias

Dominica I

Adventus

Ad Vigilias

OFFICIUM LECTIONIS

INVITATORIUM

Psalm 94 (95)

HYMNUS

Psalmodia

Ant. 1 - Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúia

Psalmus 1         (1.g)

2. Sed in lege Dómini volúntas ejus, * et in lege ejus meditábitur die ac nocte.

3. Et erit tamquam lignum, quod plantátum est secus decúrsus aquárum, * quod fructum suum dabit in témpore suo:

4. Et fólium ejus non défluet: * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur.

5. Non sic ímpii, non sic: * sed tamquam pulvis, quem prójicit ventus a fácie terræ.

6. Ideo non resúrgent ímpii in judício: * neque peccatóres in concílio justórum.

7. Quóniam novit Dóminus viam justórum: * et iter impiórum períbit.

8. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

9. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. 2 -  Gaude et lætáre, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi. Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua

Psalmus 2      (4.E)

2. Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum* advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.

3. Dirumpámus víncula eórum: * et projiciámus a nobis jugum ipsórum.

4. Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.

5. Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.

6. Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus.

7. Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.

8. Póstula a me, et dabo tibi Gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.

9. Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.

10. Et nunc, reges, intellígite: * erudímini, qui judicátis terram.

11. Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.

12. Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus,* et pereátis de via justa.

13. Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo.

14. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

15. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant.3  -  In advéntu summi Regis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.

Psalmus 3      (4.E)

2. Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.

3. Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.

4. Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.

5. Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.

6. Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.

7. Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.

8. Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.

9. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

10. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.

℣.  Respícite et leváte cápita ves-tra

℟. Quóniam appropínquat redémptio ves-tra

LECTIO PRIOR

Incipit liber Isaíæ prophétæ                                     1, 1-18

Obiurgatio populi

¹Vísio Isaíæ, fílii Amos, quam vidit super Iudam et Ierúsalem in diébus Ozíæ, Ióatham, Achaz, Ezechíæ, regum Iudæ.

²Audíte, cæli, et áuribus pércipe, terra, quóniam Dóminus locútus est:

« Fílios enutrívi et exaltávi, ipsi autem sprevérunt me.

³Cognóvit bos possessórem suum, et ásinus præsépe dómini sui; Israel non cognóvit, pópulus meus non intelléxit ».

⁴Væ genti peccatríci, pópulo gravi iniquitáte, sémini nequam, fíliis scelerátis!

Dereliquérunt Dóminum, blasphemavérunt Sanctum Israel, abalienáti sunt retrórsum.

⁵Super quo percutiémini vos ultra, addéntes prævaricatiónem? Omne caput lánguidum, et omne cor mærens.

⁶A planta pedis usque ad vérticem non est in eo sánitas; vulnus et livor et plaga tumens non est circumligáta, nec curáta medicámine, neque fota óleo.

⁷Terra vestra desérta, civitátes vestræ succénsæ igni; regiónem vestram coram vobis aliéni dévorant, et desolábitur sicut in vastitáte hostíli.

⁸Et derelinquétur fília Sion ut umbráculum in vínea, sicut tugúrium in cucumerário, sicut cívitas, quæ obsséssa est.

⁹Nisi Dóminus exercítuum reliquísset nobis semen, quasi Sódoma fuissémus et quasi Gomórrha símiles essémus.

¹⁰Audíte verbum Dómini, príncipes Sodomórum; percípite áuribus legem Dei nostri, pópulus Gomórrhæ.

¹¹Quo mihi multitúdinem victimárum vestrárum?, dicit Dóminus.

Plenus sum holocáustis aríetum et ádipe pínguium; et sánguinem vitulórum et agnórum et hircórum nólui.

¹²Cum venéritis ante conspéctum meum, quis quæsívit hæc de mánibus vestris, ut ambularétis in átriis meis?

¹³Ne afferátis ultra sacrifícium vanum; abominátio mihi incénsum, neoménia et sábbatum et convéntus; non feram scelus cum cœtu sollémni; ¹⁴caléndas vestras et sollemnitátes vestras odívit ánima mea, facta sunt mihi molésta, laborávi sústinens.

¹⁵Et cum extendéritis manus vestras, avértam óculos meos a vobis; et cum multiplicavéritis oratiónem, non exáudiam: manus enim vestræ sánguine plenæ sunt.

¹⁶Lavámini, mundi estóte, auférte malum cogitatiónum vestrárum ab óculis meis; quiéscite ágere pervérse, ¹⁷díscite benefácere: quǽrite iudícium, subveníte opprésso, iudicáte pupíllo, deféndite víduam.

¹⁸Et veníte, et iudício contendámus, dicit Dóminus.

Si fúerint peccáta vestra ut cóccinum, quasi nix dealbabúntur; et si fúerint rubra quasi vermículus, velut lana erunt.

RESPONSORIUM                                Is 1, 16. 18. 17

℟. Lavámini, mundi estóte, auférte malum cogitatiónum vestrárum ab óculis meis; * Si fúerint peccáta vestra ut cóccinum, quasi nix dealbabúntur.

℣. Quiéscite ágere pervérse, díscite benefácere, quǽrite iudícium. * Si fúerint peccáta vestra ut cóccinum, quasi nix dealbabúntur.

LECTIO ALTERA

Ex Catechésibus sancti Cyrílli Hierosolymitáni epíscopi 

(Cat. 15, 1-3: PG 33, 870-874)

De duplici adventu Iesu Christi

Christi advéntum annuntiámus, non unum dumtáxat, sed et álterum prióre multo speciosiórem. Ille enim patiéntiæ significatiónem prǽtulit; iste vero divíni regni diadéma feret.

Nam ut plúrimum duplícia sunt ómnia apud Dóminum nostrum Iesum Christum. Duplex natívitas, áltera ex Deo ante sǽcula, áltera ex Vírgine in consummatióne sæculórum; duplex descénsus: unus obscúrus, qui tamquam plúviæ in vellus, alter vero conspícuus, nimírum futúrus.

In primo advéntu fásciis involútus est in præsépio: in secúndo amicítur lúmine quasi vestiménto. In prióre sustínuit crucem, ignomíniam aspernátus; in áltero véniet angelórum exércitu stipátus, glorificátus.

Non ígitur in primo tantum advéntu acquiéscimus, sed et secúndum exspectámus. Cumque in prióre dixérimus: Benedíctus qui venit in nómine Dómini, idem rursum dicémus in posterióre: ut cum ángelis occurréntes Dómino, adorántes clamémus: Benedíctus qui venit in nómine Dómini.

Véniet Salvátor non ut íterum iudicétur, sed ut in ius vocet eos a quibus in iudícium est vocátus. Qui prius cum iudicarétur tácuit, conscelerátis qui immánia in illum, quando in crucem egére ausi sunt, in memóriam révocans dicet: Hæc fecísti et tácui.

Tunc, piæ dispensatiónis causa, hómines leni persuasióne docens venit: eo vero témpore, velint, nolint, regno illíus necessário subiciéntur.

De utróque illo advéntu lóquitur Malachías prophéta: Et statim véniet ad templum suum Dóminus, quem vos quǽritis. Ecce unus advéntus.

Et rursus de áltero ita infit: Et Angelus testaménti quem vos quǽritis. Ecce véniet Dóminus omnípotens: et quis sustinébit diem ingréssus eius aut quis subsístet in visióne eius? eo quod ipse accédit tamquam ignis conflatórii, tamquam herba lavántum: et sedébit conflans et emúndans.

Duos quoque illos advéntus signíficat Paulus ad Titum scribens his verbis: Appáruit grátia Dei salvatóris ómnibus homínibus, erúdiens nos, ut, abnegántes impietátem et mundána desidéria, temperánter et pie et iuste vivámus in præsénti sǽculo exspectántes beátam spem et apparitiónem glóriæ magni Dei et salvatóris nostri Iesu Christi. Viden, quómodo primum expréssit advéntum, de quo grátias agit; álterum vero, quem exspectámus.

Proptérea fídei quam profitémur tenor nunc ita est tráditus, ut credámus in eum qui et ascéndit in cælos, et consédit a dextris Patris. Et ventúrus est in glória iudicáre vivos et mórtuos; cuius regni non erit finis.

Véniet ígitur Dóminus noster Iesus Christus e cælis. Véniet vero circa finem mundi huius cum glória in postréma die. Fiet enim mundi huius consummátio, et factus iste mundus rursum renovábitur.

RESPONSORIUM              Porov. Ps 49, 3; 80, 2; 24, 7-9

℟. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in pópulo Israel.

℣¹. Quique terrígenæ, et fílii hóminum, simul in unum dives et pauper, * Ite óbviam ei, et dícite:

℣². Qui regis Israel, inténde, qui dedúcis velut ovem Ioseph, * Núntia nobis, si tu es ipse.

℣³. Tóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ. * Qui regnatúrus es in pópulo Israel.

℟. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in pópulo Israel.

AD VIGILIAS

Cantica Ant.  – Gaude et lætáre, filia Sion: quia ecce Ego vénio et habitábo in medio tui, dicit Dóminus.

Canticum I  -  Is 40: 10-17       (1.g)

2. Ecce merces ejus cum eo, * et opus illíus coram illo.

3. Sicut pastor gregem suum pascet: † in bráchio suo congregábit agnos, et in sinu suo levábit; * fetas ipse portábit.

4. Quis mensus est pugíllo aquas, * et cælos palmo ponderávit?

5. Quis appéndit tribus dígitis molem terræ, * et liberávit in póndere montes, et colles in statéra?

6. Quis adjúvit spíritum Dómini? * aut quis consiliárius ejus fuit, et osténdit illi?

7. Cum quo íniit consílium, et instrúxit eum, † et dócuit eum sémitam justítiæ, * et erudívit eum scíentiam, et viam prudéntiæ osténdit illi?

8. Ecce Gentes quasi stilla sítulæ, * et quasi moméntum statéræ reputátæ sunt:

9. Ecce ínsulæ quasi pulvis exíguus. † Et Líbanus non suffíciet ad succendéndum, * et animália ejus non suffícient ad holocáustum.

10. Omnes Gentes quasi non sint, sic sunt coram eo, * et quasi níhilum et ináne reputátæ sunt ei.

11. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

12. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.

Canticum II  -  Is 42: 10-16       (1.g)

2. Qui descénditis in mare, et plenitúdo ejus, * ínsulæ, et habitatóres eárum.

3. Sublevétur desértum et civitátes ejus. * In dómibus habitábit Cedar:

4. Laudáte, habitatóres Petræ, * de vértice móntium clamábunt.

5. Ponent Dómino glóriam, * et laudem ejus in ínsulis nuntiábunt.

6. Dóminus sicut fortis egrediétur, * sicut vir prœliátor suscitábit zelum:

7. Vociferábitur, et clamábit: * super inimícos suos confortábitur.

8. Tácui semper, sílui, pátiens fui, * sicut partúriens loquar:

9. Dissipábo, et absorbébo simul. † Desértos fáciam montes et colles, * et omne gramen eórum exsiccábo:

10. Et ponam flúmina in ínsulas, * et stagna arefáciam.

11. Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt, * et in sémitis, quas ignoravérunt, ambuláre eos fáciam:

12. Ponam ténebras coram eis in lucem, * et prava in recta.

13. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

14. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.

Canticum III  -  Is 49: 7-13       (1.g)

2. Reges vidébunt, et consúrgent príncipes, † et adorábunt propter Dóminum, quia fidélis est, * et Sanctum Israel, qui elégit te.

3. Hæc dicit Dóminus: † In témpore plácito exaudívi te, * et in die salútis auxiliátus sum tui:

4. Et servávi te, et dedi te in fœdus pópuli, * ut suscitáres terram, et possidéres haereditátes dissipátas:

5. Ut díceres his, qui vincti sunt: Exíte: * et his, qui in ténebris: Revelámini.

6. Super vias pascéntur, * et in ómnibus planis páscua eórum.

7. Non esúrient neque sítient, † et non percútiet eos æstus et sol: * quia miserátor eórum reget eos, et ad fontes aquárum potábit eos.

8. Et ponam omnes montes meos in viam, * et sémitæ meæ exaltabúntur.

9. Ecce isti de longe vénient, † et ecce illi ab Aquilóne et Mari, * et isti de terra austráli.

10. Laudáte, cæli, et exsúlta, terra, † jubiláte, montes, laudem: * quia consolátus est Dóminus pópulum suum, et páuperum suórum miserébitur.

11. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

12. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.

Cantica Ant.  – Gaude et lætáre, filia Sion: quia ecce Ego vénio et habitábo in medio tui, dicit Dóminus.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam  24, 1-12

Quid quæritis viventem cum mortuis?

¹Prima sabbatórum, valde dilúculo venérunt ad monuméntum portántes, quæ paráverant, arómata. ²Et invenérunt lápidem revolútum a monuménto ³et ingréssæ non invenérunt corpus Dómini Iesu. ⁴Et factum est, dum mente hæsitárent de isto, ecce duo viri stetérunt secus illas in veste fulgénti. ⁵Cum timérent autem et declinárent vultum in terram, dixérunt ad illas: « Quid quǽritis vivéntem cum mórtuis? ⁶Non est hic, sed surréxit. Recordámini quáliter locútus est vobis, cum adhuc in Galilǽa esset, ⁷dicens: “Opórtet Fílium hóminis tradi in manus hóminum peccatórum et crucifígi et die tértia resúrgere” ». ⁸Et recordátæ sunt verbórum eius ⁹et regréssæ a monuménto nuntiavérunt hæc ómnia illis Undecim et céteris ómnibus. ¹⁰Erat autem María Magdaléne et Ioánna et María Iacóbi; et céteræ cum eis dicébant ad apóstolos hæc. ¹¹Et visa sunt ante illos sicut deliraméntum verba ista, et non credébant illis. ¹²Petrus autem surgens cucúrrit ad monuméntum et procúmbens videt linteámina sola; et rédiit ad sua mirans, quod factum fúerat.

TE DEUM

 

ORATIO

Da, quǽsumus, omnípotens Deus, hanc tuis fidélibus voluntátem, ut, Christo tuo veniénti iustis opéribus occurréntes, eius déxteræ sociáti, regnum mereántur possidére cæléste. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.